HARDENBERG – Een tentje op de parkeerplaats in de Vogelbuurt in Hardenberg lijkt op het eerste gezicht een creatieve oplossing tegen de hitte in een plaknacht met de huidige tropische temperaturen. Maar de werkelijkheid is schrijnender. Bas Niebuurt slaapt er noodgedwongen, omdat hij zijn flexwoning moest verlaten na afloop van zijn tijdelijke huurcontract.
Bas is niet de enige. Ook andere bewoners van de flexwoningen in het blok dreigen per januari 2026 zonder onderdak te komen zitten. Crissy Erisman is een van hen. Samen met tien andere huurders woont ze in tijdelijke woningen van woningstichting Vechtdal Wonen. Al twee jaar zoekt ze naar een permanente woning, maar zonder succes. “Er is niemand in Hardenberg die ons helpt”, zegt ze. Ze voelt zich – net als haar buren – in de steek gelaten.
Samen met zes medebewoners zoekt Crissy nu juridische hulp. De frustratie groeit, vooral omdat andere flexwoningen in bijvoorbeeld de wijk Marslanden wel langer bewoond mogen worden. Bovendien hebben de bewoners het gevoel dat sommige groepen, zoals statushouders, sneller aan woonruimte geholpen worden. “We hebben alles geprobeerd,” zegt Crissy, “maar er is gewoon geen betaalbaar alternatief. We dreigen op straat te belanden, niet door onze eigen schuld, maar door een falend systeem.”
Vechtdal Wonen kon vandaag niet op de kwestie reageren, in weekblad de toren die het verhaal als eerste publiceerde stelt ze dat de bewoners vanaf het begin wisten dat het om maximaal twee jaar tijdelijke huisvesting ging, zoals vastgelegd in het bestemmingsplan. Volgens de woningstichting lukt het in veel gevallen om via een ‘spoedmodule’ nieuwe woonruimte te vinden. Lukt dat niet, dan wordt er maatwerk geboden. “Ons uitgangspunt is altijd: niemand op straat”, aldus de corporatie.
Toch voelt Bas Niebuurt en meerdere bewoners zich niet gehoord. Ze vinden dat ze inhumaan worden behandeld door de verhuurder en andere instanties, en voelen zich aan hun lot overgelaten.
Tekst en foto: William Teerlinck
